Uppáhalds upprisusagan mín er frásögnin af því þegar Jesús slæst í för með tveimur döprum lærisveinum sem eru á ferð frá Jerúsalem til þorpsins Emmaus, án þess að þeir fatti hver það er sem gengur með þeim. Þetta er rétt eftir atburði kyrruviku og páska og mennirnir, sem eru í áfalli eftir að hafa séð meistara sinn tekinn af lífi, ræða það sem hefur gerst og hvað muni eiginlega taka við. Þá allt í einu hefur maður sem þeir þekkja ekki slegist í hópinn og sá virðist ekki vita neitt um það sem hafði átt sér stað í Jerúsalem. Hann spyr og hlustar, og leyfir þeim að segja frá því sem gerðist:  frá meistaranum frá Nasaret sem átti að færa lausn og frelsi en var tekinn af lífi af yfirvöldum. Og frá því ótrúlega sem líka heyrist, að Jesú hafi ekki verið í gröfinni sem hann var lagður í heldur að englar hafi verið þar og sagt að hann væri ekki dáinn heldur lifandi.

 

Þarna blandar ókunnugi maðurinn sér í samtalið og hlutverkin snúast við. Hann fer að skýra fyrir þeim ritningarnar og spádómana um Jesú. Allt sem hann segir hittir í mark hjá lærisveinunum tveimur og þeir sjá í nýju ljósi líf sitt og reynslu. Samt þekkja þeir ekki Jesú og ná því ekki að það er hann sjálfur sem talar við þá.

 

Sagan segir að augu þeirra hafi verið haldin – að sorgin yfir áfallinu hafi á einhvern hátt hindrað þá í að þekkja hver það var sem gekk með þeim. En þeir finna að þessi ókunnugi maður talar á þann hátt sem hreyfir við þeim og gefur þeim von. Og þegar það kemur að því að leiðir eiga að skiljast, þá leggja þeir að manninum að koma með þeim og þiggja heimboð.

 

Og það er þegar þeir setjast niður og Jesús bað og gaf þeim brauð að augun þeirra opnast og þeir sjá loksins að þarna er Jesús meðal þeirra. Og þá segja þeir hver við annan: „Brann ekki hjartað í okkur meðan hann talaði við okkur á veginum og lauk upp fyrir okkur ritningunum?“ 

 

Fyrir nokkrum árum gerði þýska rokkhljómsveitin Rammstein frægan garðinn með laginu Mein Herz brennt. Þótt bullukollarnir í  Rammstein séu ekki þekktir fyrir beint kristilegan boðskap þá hefur þetta tiltekna lag alltaf leitt hugann minn að lærisveinunum á leið til Emmaus og hittu óþekkta manninn sem lét þeim finnast eins og hjartað þeirra stæði í ljósum logum.

 

Hjartað okkar brennur fyrir því sem er okkur mikilvægt og veltir upp hlutum á nýjan og óvæntan hátt. Páskarnir eru þannig viðburður – upprisan er óvæntur og djúpstæður viðburður sem leyfir okkur að sjá lífið í nýju ljósi og umbreytir okkur. Það er krafturinn sem lætur hjarta okkar brenna.

 

Lúkasarguðspjall 24.13-35

 

Tveir þeirra fóru þann sama dag til þorps nokkurs sem er um sextíu skeiðrúm[ frá Jerúsalem og heitir Emmaus.  Þeir ræddu sín á milli um allt þetta sem gerst hafði.  Þá bar svo við, er þeir voru að tala saman og ræða þetta, að Jesús sjálfur nálgaðist þá og slóst í för með þeim.  Augu þeirra voru svo blinduð að þeir þekktu hann ekki.  Og hann sagði við þá: „Hvað er það sem þið ræðið svo mjög á göngu ykkar?“ 
Þeir námu staðar, daprir í bragði,  og annar þeirra, Kleófas að nafni, sagði við hann: „Þú ert víst sá eini aðkomumaður í Jerúsalem sem veit ekki hvað þar hefur gerst þessa dagana.“  Hann spurði: „Hvað þá?“
Þeir svöruðu: „Þetta um Jesú frá Nasaret sem var spámaður, máttugur í verki og orði fyrir Guði og öllum mönnum.  Æðstu prestar og höfðingjar okkar létu dæma hann til dauða og krossfesta hann.  Við vonuðum að hann væri sá er leysa mundi Ísrael. En nú er þriðji dagur síðan þetta bar við.  Þá hafa og konur nokkrar úr okkar hópi gert okkur forviða. Þær fóru árla til grafarinnar  en fundu ekki líkama hans og komu og sögðust jafnvel hafa séð engla í sýn er sögðu hann lifa.  Nokkrir þeirra sem með okkur voru fóru til grafarinnar og fundu allt eins og konurnar höfðu sagt en hann sáu þeir ekki.“  Þá sagði hann við þá: „Skilningslausu menn, svo tregir til að trúa því öllu sem spámennirnir hafa sagt fyrir um!  Átti ekki Kristur að líða þetta og ganga svo inn í dýrð sína?“  Og hann byrjaði á Móse og öllum spámönnunum og útlagði fyrir þeim það sem um hann er ritað í öllum ritningunum.  Þeir nálguðust nú þorpið sem þeir ætluðu til en hann lét sem hann vildi halda lengra.  Þeir lögðu þá fast að honum og sögðu: „Vertu hjá okkur því að kvölda tekur og degi hallar.“ Og hann fór inn til að vera hjá þeim.  Og svo bar við, er hann sat til borðs með þeim, að hann tók brauðið, þakkaði Guði, braut það og fékk þeim.  Þá opnuðust augu þeirra og þeir þekktu hann en hann hvarf þeim sjónum.  Og þeir sögðu hvor við annan: „Brann ekki hjartað í okkur meðan hann talaði við okkur á veginum og lauk upp fyrir okkur ritningunum?“
Þeir stóðu samstundis upp og fóru aftur til Jerúsalem. Þar fundu þeir þá ellefu og þau er með þeim voru saman komin,  en þau sögðu: „Sannarlega er Drottinn upp risinn og hefur birst Símoni.“  Hinir sögðu þá frá því sem við hafði borið á veginum og hvernig þeir höfðu þekkt hann þegar hann braut brauðið.